نقش سرمایه اجتماعی در مشارکت شهروندان در امور پارک های جنگلی (مطالعۀ موردی: شهر تهران)

هدف از این تحقیق توصیفی- پیمایشی، بررسی نقش سرمایه اجتماعی در مشارکت شهروندان در امور پارک‌های جنگلی تهران است. جامعه آماری تحقیق، بازدیدکنندگان پارک‌های جنگلی شهر تهران (چیتگر، لویزان، طالقانی و سرخه‌حصار) بودند. با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 205 نفر به‌عنوان نمونه تعیین شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه‌ای بود که روایی آن بر اساس پانل متخصصان تأیید شد و برای تعیین پایایی بخش‌های مختلف، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد (94/0 تا 86/0). داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین مشارکت شهروندان در امور پارک‌های جنگلی و سرمایه اجتماعی در سطح یک درصد رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. تحلیل واریانس نیز نشان داد که بین مشارکت شهروندان در امور پارک‌های جنگلی و سطوح مختلف سرمایه اجتماعی در سطح پنج درصد تفاوت معنی‌دار وجود دارد. در تحلیل رگرسیونی گام به گام نیز به‌ترتیب هفت متغیر وارد تحلیل شدند که در مجموع حدود 2/66 درصد از واریانس تمایل به مشارکت شهروندان در امور پارک‌های جنگلی را تبیین کردند. به این ترتیب مشارکت و سرمایه اجتماعی، ارتباط دوسویه و متقابلی دارند. به موجب این، افزایش سطح سرمایه اجتماعی در شهروندان و به‌دنبال آن ایجاد تمایل در افراد برای مشارکت در امور شهری مانند فعالیت در پارک‌های جنگلی و فضاهای سبز، موضوعی مهم و انکارناپذیر است. بنابراین، سرمایه اجتماعی در این بخش اهمیت زیادی دارد و توجه به شاخص‌ها و مؤلفه‌های آن و ارتقای سطح سرمایه اجتماعی در این جوامع و ذی‌نفعان، می‌تواند نقش مهمی در پیشبرد اهداف آرمانی این بخش حیاتی ایفا کند.